Վարձիան դուրս է գալիս ժայռերից, ինչպես երազը, որը հյուսված է երկրի բուն հյուսվածքին: Ավելի ուշադիր զննելուց հետո քարանձավները բացահայտում են իրենց գաղտնիքները: Ոմանք բնակավայրեր են, որտեղ ապաստան ու սրբավայր են գտել սերունդները: Մյուսները՝ նուրբ որմնանկարներով զարդարված մատուռներ, որտեղ դեռևս օդում մնում են ժամանակի ընթացքում շշնջացող աղոթքները, ու անբացատրելի մթնոլորտ, որը կապում է ներկան հավատքի հեռավոր արձագանքներին: Միահյուսված թունելներն ու սանդուղքները առեղծվածի զգացում են առաջացնում՝ կոչ անելով բացահայտել Վարձիայի լաբիրինթոսային դասավորության հանելուկը:
Leave a Reply